....เวลาที่ที่ต้องเผชิญกับปัญหาที่หาทางออกไม่ได้นั้น จะมีความรู้สึกมืดมิด ไร้ซึ่งแสงสว่าง หาทางออกไม่เจอ เหมือนอยู่เพียงลำพัง หันหน้าพึงไปพึงใครไม่ได้ หาหนทางไม่เจอ เหมือนเดินบนหนทางที่มีแต่ขวากหนาม และเป็นเส้นทางที่ทอดยาวไปอีกไกล ยิ่งเดินยิ่งเหมือนตัวเราถูกทอดทิ้งให้อยู่อย่างโดดเดียวออกไปทุกที ยิ่งถ้าเรายังคงที่จะเดินไปบนหนทางทางนั้นต่อไป ตัวเราเองที่เริ่มท้อแท้ และสิ้นหวัง หมดพลังในการต่อสู้และหยัดยืน และเราควรทำอย่างไรกับปัญหา และความรู้สึกสิ้นหวังนั้นดีล่ะ
มีคำพูดนึงที่ผู้เขียน ยึดถือเสมอคือ ท้อได้ แต่อย่างถอย มันเป็นคำพูดที่ง่าย แต่เมื่อมองลึกเข้าไปในความหมายนั้น จริงๆๆ เป็นเรื่องที่เราหลายคนมองข้ามไป และไม่ค่อยใส่ใจ เพราะอะไร.... เป็นเพราะว่าคำพูดนั้นดูว่าง่ายแต่ แต่การที่จำทำจริงๆๆ นั้นยากกว่า ปัญหา ๐-๐ ทุกปัญหาแล้วแล้วแต่มีทางออกของมันเอง เรากล้าพอหรือยังที่จะหันหน้าไปเผชิญกับปัญหานั้น กล้าพอไหมที่จะหาทางออกที่เป็นที่มาของมันจริงๆ ได้ ความท้อแท้ สิ้นหวัง เราทุกคนมีความรู้สึกเหล่านั้นได้ แต่อย่างปล่อยไว้นานๆๆ เพราะมันจะกัดกร่อนจิตใจ ร่างกาย ความเป็นตัวตนของเราให้ค่อยๆๆ หายไป อย่างอยู่กับตังเองมากจนเกินไป หันไหมองดูสิ่งรอบๆๆ ตัว และจะพบว่ายังมีอีกหลายคน หลายสิ่งหลายอย่างที่ ลำบาก เดือดร้อน หมดหนทางจริง แย่จริงๆๆ ยิ่งกว่าที่เราเป็นอยู่
ถ้าคิดในมุมมองที่แตกต่างออกไปบ้างว่าทำไม เค้าเหล่านั้นดำรงอยู่ได้ และยังก้าวต่อไปได้อย่างเข้มแข็งเพราะ ไม่ถอย... ไม่ถอยหลังให้กับปัญหาที่เข้ามา แต่เผชิญอย่างผู้กล้า เมื่อผ่านพ้นไปแล้ว มองย้อนกลับไปมองมันอีกครั้งหนึ่ง ท่านจะหัวเราะกับตัวเองเลยว่า เราทำอย่างนั้นไปได้อย่างไร จะมองอดีตที่ผ่านมาได้อย่างแจ่มชัดเลยว่า สิ่งเรานั้นเกิดขึ้นมาเพราะอะไร กำลังใจที่ดี คือแสงสว่างนำทางเราให้ก้าว ต่อไปข้างหน้าได้อย่างดี และมีความหวัง และพลังกาย พลังใจที่ดี เพราะแสงส่องทางเล็กๆ นั้นก็เพียงพอแล้ว
ในบางช่วงเวลาที่เรา รู้สึกหมดหวัง หมดหนทางที่จะก้าว ผู้เขียนขอเป็นส่วนหนึ่งในแสงสว่างเล็กๆๆ เป็นไฟส่องทางที่ช่วยเป็นกำลังใจในการก้าวเดินต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น